Niet normaal ~Verstoten uit het nest door incest~

Het zou niet normaal moeten zijn dat een moeder of vader naast de dader van incest blijft staan ipv dat ze hun kind steunen.
Het is niet normaal, laat dat duidelijk zijn.

Het is niet normaal dat een vader of moeder een eigen kind seksueel misbruikt en als het slachtoffer het zwijgen heeft doorbroken…dat het gezin in teveel gevallen achter de dader blijft staan. En dan heb ik het niet eens over het feit dat in veel gevallen de moeder of vader het al veel eerder heeft geweten en niet ingreep.

Incest.

Het is niet normaal dat moeders/vaders/gezinnen/families kiezen voor een kinderverkrachter en het slachtoffer verstoten uit het gezin/familie zodra het zwijgen is doorbroken. Ondanks dat ze in sommige gevallen zeggen het slachtoffer te geloven blijft het in te veel gevallen loze woorden zonder daden.

Het zou niet normaal moeten zijn dat ze voor de dader kiezen, maar te vaak doen ze dat wel.

Een normaal denkend mens kan het zichzelf niet voorstellen dat je kiest voor de man of vrouw die je eigen kind jarenlang heeft seksueel misbruikt. Met zo iemand wil je toch niet meer onder één dak leven? En ja ze houden nog van elkaar, maar je kind dan?
Hou je niet van je kind??

Natuurlijk is het echt verschrikkelijk om erachter te komen als je partner jullie kind jarenlang heeft seksueel misbruikt. Hele wereld stort in. Kapot gemaakt door de man of vrouw die je liefhebt, kapot gemaakt omdat hij/zij een incestdader is. Het lijkt mij afschuwelijk en niet te bevatten. Maar er bestaat geen reden om je eigen kind uit het nest te verstoten om verder te kunnen leven met de dader.
De enige die schuld heeft is de dader.
Handel daar dan ook na!!

Het is niet normaal.
Maar het gebeurd zo vaak en het is pijnlijk herkenbaar door mijn eigen ervaring dat ik er niet meer van opkijk hoe gezinnen/families reageren als een dapper slachtoffer het zwijgen doorbreekt. Het is hartbrekend afschuwelijk.

Ook daarom is het zo belangrijk dat er over incest wordt gepraat.
Het moet doordringen in de maatschappij dat daders van incest kinderverkrachters zijn. Zodat het bijvoorbeeld niet gepikt wordt door de omgeving van zo’n familie die de dader blijft steunen ipv het slachtoffer. Doordringen in het gezin of familie zelf zou nog beter zijn maar zij zien alleen maar wat ze willen zien en zijn druk bezig met de schone schijn.

Eigenlijk zou er met schande hardop over gesproken moeten worden als een gezin voor de dader kiest en het slachtoffer in de kou achterlaat. Wie weet gaat zo’n familie door gevoel van schaamte nadenken, het gevoel van grote schaamte hebben ze verdiend. En mede daardoor gaan ze misschien beseffen dat de dader de dader is en het slachtoffer alle steun nodig heeft.

Incest is zoveel meer dan ‘alleen’ seksueel misbruikt worden door je eigen vader/moeder.
(Ik schrijf over vaders/moeders die dader zijn maar hetzelfde geldt voor broer/zus/opa/oma/neef/nicht/oom/tante.)

“Incest is moord.” Dat zijn de woorden van een dierbare lotgenote. In 2015 heeft ze haar leven beëindigd omdat ze niet meer kon leven met haar verleden en met de verwoestende verpletterende reacties van haar familie.

Hoe kunnen we moeders/vaders/gezinnen/families bereiken die het slachtoffer hebben verbannen en druk bezig zijn met het toedekken en vergoelijken van de daden van de incestdader? Daar weet ik zelf ook geen kant en klaar antwoord op. De verhoudingen in gezinnen waar incest afspeelt is meestal al zwaar verstoord, of beter gezegd, gestoord.

Maar het idee van ‘ik bemoei me niet met andermans zaken’ is makkelijk om achter te schuilen. Behalve als het over een dader van seksueel misbruik gaat die de media heeft gehaald dan is er een massahysterie en grote maatschappelijke verontwaardiging op sociaal media en in de media.
In sommige gevallen zelfs demonstraties bij de woning van een dader. Niet dat ik dat toejuich maar het wordt gedaan. Iedereen bemoeid zich er dan mee en in sommige gevallen worden er commissies opgericht voor de slachtoffers en er worden kamervragen over gesteld.
Heel goed dat het gebeurd!

Maar voor slachtoffers van incest gebeurd er weinig, het gaat tenslotte meestal maar over één slachtoffer. Ondertussen leeft het gezin in schone schijn verder samen met de kinderverkrachter in een maatschappij die (onbewust) meehelpt met het toedekken. Niemand in de omgeving van het gezin zegt daar iets van. En het dappere slachtoffer die het zwijgen heeft doorbroken staat in niemandsland met alle gevolgen van dien.

Misschien moeten we de naam incest vervangen zodat duidelijk is wat incestdaders zijn.
De daders van incest zijn kinderverkrachters en de kinderen die het slachtoffer zijn en het zwijgen hebben doorbroken worden in teveel gezinnen behandeld als dader.
Het is niet normaal!

 

9 gedachten over “Niet normaal ~Verstoten uit het nest door incest~

Voeg uw reactie toe

  1. Raak, moedig en krachtig geschreven Rider, je hebt 100% gelijk hoor!! Ik heb hem gedeeld op onze FB pagina in de hoop dat er wat ogen geopend worden! Dikke knuf voor jou ♥♥♥

  2. Lieve Rider, Wat knap, moedig en ‘to the point’ hoe je het hier beschrijft. Ja, dit moet worden gedeeld, wereldkundig worden gemaakt.
    Al zou het maar 1 slachtoffer wezen die hiermee uit de verdomhoek durft te stappen.
    Een vriendin van me heeft na 40 jaar zwijgen eindelijk tot haar door durven laten dringen hoe enorm heftig en gruwelijk het allemaal is geweest, ik ga haar jouw schrijven hierover sturen als je het goed vind.
    Ik denk aan je, lieverd ♥♥

  3. Afschuwelijk voor je moedige vriendin. Veel sterkte voor haar!!
    We weten als geen ander hoe verschrikkelijk het is om het besef te krijgen…
    (Natuurlijk mag je het delen, het is een openbaar blog.)

    Dankjewel voor je reactie lieve Mies en een warme knuffel ♥♥

  4. Zo zo waar. Niet voor te stellen dat dit kan, tot het in je eigen familie gebeurt. Daders -en mgl hun blinde partners- zo manipulatief en sluw weten contacten onderling te beperken en zo controle te houden over desinformatie en voor verdeeldheid te zorgen.
    Er is maar 1 slachtoffer en dat is het kind dat misbruikt is en daarna wéér in de steek gelaten word.
    Zo sterk en helpend dat je je verhaal hier deelt. Dit kan niet genoeg aandacht krijgen. Respect 🙏🏽

  5. Hoi Rider,

    Dank je voor het delen. Je woede en verontwaardiging is zo invoelbaar. En toch.. is het in de praktijk juist héél normaal, dat de slachtoffers uit het nest verstoten worden, zeker degene die hun mond opentrekken. Met normaal bedoel ik niet dat het gezond is, het is zeer giftig, voor alle betrokkenen en het is een sluipend gif binnen een familie, die loyaliteit aan de dader.

    Mijn vader heeft mij ook seksueel misbruikt. Toen ik ermee naar buiten kwam rond mijn 20ste, werd ik weggezet als gestoord en mijn vader als het slachtoffer dat ik dit over hem zei. Tot op de dag van vandaag ben ik het zwarte schaap in mijn familie. Mijn moeder bleef, mijn tantes en ooms zeggen me niet of nauwelijks gedag als ik ze tegenkom, en toen mijn vader overleed stond ik niet op de kaart vermeld en mocht ik niet op de uitvaart komen. Er is geloof ik zelfs een speech geweest van iemand dat mijn vader zo’n zwaar leven heeft gehad met die valse beschuldiging waar hij mee moest leven..

    Het is misselijkmakend, ontzettend oneerlijk en om van uit je vel te springen. En helaas doodnormaal in die zin, dat ik weet dat bijna alle daders ontkennen (blijkt uit onderzoek) en het meestal degene is die de incest meemaakte, die verstoten wordt in de familie.

    Waarom? Omdat die het sterkst is. Die is ermee naar buiten gekomen, die heeft meer moed en lef om innerlijke monsters in de ogen te kijken dan de rest van de familie bij elkaar. Bovendien is het makkelijker om naar de buitenwereld te zeggen: ik heb een dochter die in de war is, dan: ik heb een man die mijn dochter jarenlang misbruikte. Schaamte speelt een enorme rol natuurlijk.

    Wat mij helpt is: beseffen dat ik met niemand maar dan ook niemand in mijn familie zou willen ruilen van positie. Het is echt rot, wat jou en mij overkomt, maar ik zou niet in de schoenen van een van de anderen willen staan. Die gedachte geeft mij rust. Van alle pijnlijke dingen om mee te leven leef ik in élk geval met de pijnlijke waarheid en niet met een verhullende leugen. Ik kan mezelf recht in de ogen kijken in de spiegel en als ik zou moeten leven met een leugen lijkt me dat nog veel erger.

    Dank je voor je blog, het is troostrijk voor me om te weten dat er meer zijn zoals ik!

    Veel liefs,
    Femke

  6. Verschrikkelijk wat je hebt meegemaakt.
    Heel herkenbaar wat je schrijft. Ik werd ook voor gek verklaard toen ik het zwijgen doorbrak. En ook al ben ik mijn familie kwijt geraakt, ik ben blij dat ik voor mezelf ben opgekomen. Zoals je schrijft, wij kunnen onszelf recht in de ogen kijken.
    Dankjewel voor je reactie en take care!
    Herkenning zorgt voor erkenning, ook voor mij.

  7. ik herken dit ook . Veel verdriet woede die nooit over gaat. Mij kindjes door een broer misbruik zo lang geleden. En de dader maakt nog meer slachtoffers. Ouders overleden erfenis is voor hun lievelings zoon die tot de meest verschrikkelijke in staat is
    Aller liefs Janette

  8. ook ik herken dit..het was mijn schuld dat mijn ouders gingen scheiden. Ik verzon alles. Mijn moeder geloofde mij..maar bleef wel met hem omgaan. Ging op vakanties met hem en mijn zussen. Nooit erkenning gekregen. Ik ben nu bijna 59 jaar en nog steeds in therapie. Het ontkennen van iedereen is erger denk ik dan wat er gebeurt is. Het voelt nog steeds alsof ik lieg..het niet echt is gebeurd. Ik voel me schuldig naar hem toe..alsof ik hem iets aan heb gedaan. Hij wordt op handen gedragen. Ik ga nog steeds met mijn zussen om..maar zet mijn gevoelens opzij. Zij zijn belangrijk..ik wil bij hun blijven..belangrijk voor hun zijn. Erbij horen. Ik verzin verhalen naar buiten toe hoe hecht wij zijn. Terwijl ik iedere keer verder af breek. Ik lijk niet zonder ze te kunnen.

  9. Al heb je het al een tijdje geleden geschreven. Het troost me. Dankjewel.Hier incest door een oudere broer. Ondertussen decenia verder en ik heb het contact moeten verbreken omdat zij ‘niet willen kiezen’ en de incest nog steeds geheim is. Met de boodschap ‘ je mag het wel vertellen, maar bedenk wat je stukmaakt’. Alsof ík het stukmaak. Die hele familie kan me gestolen worden. Maar pijnlijk is het wel. Mijn vader is overleden en ik kon niet naar een uitvaart waar deze hele geschiedenis inclusief geheim, mooi weer spelen en dader zou zijn. Ik wilde dat mensen eens gingen snappen wat ze een slachtoffer aan (blijven) doen. En dat vergoeilijken van de dader word ik ook krankjorem van. Was je er bij? Nee. Weet je hoe zeer het deed? Hoe bang ik was? Ook op de momenten ertussen? Nee. Want dat wil je helemaal niet weten. Je wil een uitleg geloven waar je mee kunt leven ipv de waarheid. Dat het allemaal zo erg niet was. Dat hij geen kwade bedoelingen had Of we zwijgen het gewoon lekker dood. Er is maar 1 manier om voor mezelf te kiezen en dat is er geen onderdeel meer van zijn. En dat is pijnlijk. Vooral tijdens feestdagen en dat soort momenten. Maar minder pijnlijk dan meedoen aan die bullshit. Ik kwam hier via google. Dus ik weet niet hoe het met je gaat. Ik ga zo kijken. Ik hoop goed. ik heb mijn bestie ook moeten cremeren. Zelfde reden. Ik mis haar nog steeds. Gecondoleerd met je verlies.ik schrijf dit ook voor de mensen die net als jij en ik dit mee moeten maken. Je bent niet alleen. we zijn niet alleen. We zijn met veel. Maar vind mekaar maar eens.

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

Maak een website of blog op WordPress.com

Omhoog ↑